Bunlar arasında en ilginç olanları ise, 16 Nisan'da adeta ayrılma- bölünme referandumu yapmışız gibi davrananlar.
Oyların seçmen sosyolojisine ve ekonomisine göre dağılımı üzerinden daha büyük mesajlar üreterek aşırı yoruma saplanan yorumcuların dilinde faşizmin bini bi para...
Biri, 'evet' oyunun fazla çıktığı kentlerin Türkiye üretimindeki payını toplayıp 'hayır'cılardan çıkartıyor.
Hormonal dengesizliği aklının önüne geçmiş almış bir ergen gibi, sıkınca "fakirsiniz olum" nidaları yükselen yazısında 'hayır' oyu veren seçmeni aklınca aşağılıyor.
Hürriyet'in eski başkırosu gibi işi gazetecilikten ziyade patronunun iş takipçiliği olanlarsa, 'evet' oyunu gazetesinin tirajı sanıyor.
Hatta sağdan soldan, işi "okuma yazma bilenler 'hayır', bilmeyenler 'evet' oyu verdi" seviyesine indiren meczuplarımız bile var.
Nefretten, beka kaygısından ve kötücüllükten körelmiş hisler dışında hiçbir dayanağı olmayan bu ötekileştirme tezlerini okudukça yıllarca faşist, bölücü dediklerimize haksızlık ettiğimizi anlıyorum.
Düşünsenize, sırf bıyığını sarkıtıyor diye "ırkı faşist" damgası yapıştırılanlar seçimlerde tulum çıkartınca bile bu tarz laflar etmediler...
Kazandığımız ilin şuyu meşhur, Türkiye'nin bilmem ne ihtiyacını biz karşılıyoruz, bundan sonra ona göre konuşalım, demediler.
Hatta daha ileri giderek söyleyeyim, Türkiye'de ayrılıkçılık denince akla gelen HDP dahi, Doğu illerindeki hâkimiyetini bunlar gibi "sıradan faşizm argümanlarıyla" izah etmedi. İdeolojiden şundan bundan bahsetti.
O derece yani...
Ama bildiğiniz üzere, kutuplaşmadan yakındığı halde her gün toplumun bir sinir ucunu bulup kaşıyan bu seçkinci ve sömürgeci sınıf asalaktır.
İşte bu yüzden onlar için değil kanını emdikleri için üzülüyor insan.
Öyle ya, yeryüzünde hiç kimse, referandumun ertesi günü instagramda sergilediği yeni elbisesinin fotoğrafının altına daha çok beğenilsin diye seçim yorumu yazan Ayşe Arman'ın ideolojik önderliğini hak etmiyor.
Allah yardımcıları olsun.

Sabah
23 Nisan 2017