27 Aralık 2014

Günlerce “Böyle zulüm olmaz” dediler. Büyük bir baskıyla karşı karşıya olduklarını iddia ettiler. Savunma haklarının ellerinden alındığı yönünde yayınlar yaptılar. Söylemediklerini bırakmadılar… 

Nihayet kendi kendilerini tekzip ettiler! 
Ekrem Dumanlı’nın sorgusu sırasında çekilen ve Zaman Gazetesi tarafından yayımlanan görüntüler ortada. Zulüm filan yok orada. Tam tersine sorgu hâkiminin gösterdiği olağanüstü bir müsamaha var. 
Avukatlar bağırıyorlar, Ekrem Dumanlı kollarını göğsü üzerinde birleştirmiş izliyor. Zaman zaman da iki elini arkasında birleştiriyor. Olağanüstü rahat bir tavır içinde. Görüntülere bakınca mekânın bir mahkeme salonu olduğunu söylemeye bin şahit lazım. 
Üç avukat seslerini yükselterek hâkimi baskı altına almaya çalışıyor. Ekrem Dumanlı, hâkimin sorularına cevap vermek yerine avukatları ile diyaloğa giriyor. Bir ara avukatlara karşı sesini yükseltiyor. Sanık ve avukatlar kendi arasında tartışıyor. 
Bence bu görüntüleri herkes defalarca izlemeli… 
İzlemeli ve “zulüm yapıldı”, “baskı var” gibi söylemlerle ne kadar taban tabana zıt olduğunu görmeli. Eğer ortada bir baskı varsa, bu sorguyu yapan hâkim açısından geçerli! 
* * *
Bitmedi, o görüntüleri Paralel Yapı mensubu olmayan herhangi bir avukata izletin ve sorun: 
-Sen hiçbir mahkemede bu kadar rahat oldun mu? 
Ya da soruyu değiştirip savunduğu insanlar açısından bir cevap arayın: 
-Herhangi bir mahkemede şüpheli ya da sanık sıfatına sahip müvekkilin bu kadar rahat hareket edebildi mi? 
“Evet” cevabı alamazsınız. 
Demek ki, “zulüm” ve “baskı” iddiaları yaygaradan ibaret. Başbakan Davutoğlu’nun dediği gibi tam bir kara propaganda. 
Çünkü görüntüler ortada! 
* * *
Gerçekten o görüntüyü dikkatlice izlemek lazım. Neler olup bittiğini göstermesi açısından son derece önemli. 
Zaman Gazetesi “İki makale, bir haber yargılanıyor” başlığını atmış. Bu yorum sadece Ekrem Dumanlı açısından doğru olabilir. Ancak davanın bütününe bakıldığında son derece yanıltıcı bir ifade. 
Ekrem Dumanlı da sorgusu sırasında durumun böyle olmadığını söylüyor. El kol hareketleri yaparak aynen şöyle diyor: 
-Şu olmuş, bu olmuş, onu gelsin ilgililer müdafaa etsin. 
Yani, davanın başka boyutlarının bulunduğunu, olayda başka suçlamalar ve başka isimlerin de olduğunu açıkça ifade ediyor. 
Dumanlı, sadece kendisiyle ilgili suçlamalara cevap vermek istediğini söylüyor. “Ben kendimi kurtarırım” havasında şu savunmayı yapıyor: 
-Bu yazılardan sonra zincirleme reaksiyonlar olmuş. Bu bizi hiç ilgilendirmez. 
Aslında, dikkatlice izlendiğinde “savunma psikolojisi” ile yayımlanan o görüntüler, yürütülen kara propagandayı ortaya koyan tam bir itirafname! 
* * *
Ne diye bağırılıyor günlerdir? “Hukuksuz bir operasyondan” bahsediliyor, “hukuk çiğneniyor” diye feryat ediliyor… 
Doğru, hukuk çiğneniyor ama suçlananlar tarafından! 
Yıllarca “kimse bizi sokağa çekemez” iddiasında bulunanlar, günlerdir sokaktalar. Adliyeler ve yüksek yargı organlarının önünde gösteriler yapıyorlar. Yargıya yönelik tehditler savuruyorlar. Mahkemeleri baskı altına almaya çalışıyorlar. Devam etmekte olan bir soruşturmayı etkileme çabasındalar. 
Bunlar suç! 
Yetmiyor, soruşturma dosyasındaki bir görüntüyü çıkarıp yayınlayabiliyorlar. Kamuoyunu yargı aleyhine yönlendirmeye çalışıyorlar. 
Bu da suç! 
Ama ben bütün bunların hayırlı gelişmeler olduğu düşüncesindeyim. Şov sürdükçe, herkes neyin ne olduğunu daha iyi görme imkânı buluyor. Sonuçta hiçbir şey artık eskisi gibi değil. Korku imparatorluğu çöktü, büyü çoktan bozuldu. Tıpkı yayınladıkları görüntüde olduğu gibi hata üstüne hata yapıyorlar. Çırpındıkça daha fazla batıyorlar. 


Akşam