"Efendim bu ülke muhafazakar, mitinglerde Allah demezseniz oy alamazsınız" diyordu. İnönü mitinglerin sonunda "Allahaısmarladık" diyor ve arkadaşına "Bak işte söylüyorum ya" diye cevap veriyordu. 70'li yıllarda yapılan gizli toplantılarda ise "Allah" demeyi ortadan kaldıracak bir sistemle geçiş dönemi yaşanacak, 2000'li yıllara gelindiğinde Hristiyanlaştırılmış bir Türkiye olarak Avrupa'ya entegre edilecektik. Bu hayalle yaşayanların bu ülkede gerçekleştirdiği çok sayıda operasyon yaşadık. Ancak Türkler İstanbul'u fethettiğinde "Ne güzel o kumandan ve ne güzeldir onun askeri" hadisi ile müjdelenmiş bir Millet'ti.
Hristiyanlaştırarak Avrupa'ya entegre etme projeleri bu nedenle asla tutmadı. Avrupa Birliği, küresel sermaye tarafından kurulmuş bir Hristiyan Kulübü'ydü ve kıtada başlatılan "Türk düşmanlığı"nın tavan yaptığı son dönemde tüm liderlerinin Vatikan'a koşup PAPA ile poz vermesi boşuna değildi.
Türkiye'nin çok gerisinde çok sayıda ülke AB'ye kısa sürede alınırken bizi 53 yıldır kapıda bekletiyorlardı. Bizi asla almayacaklardı.
Çünkü Türkler asla Hristiyanlaşmıyordu.
Medyadan, sanata ve sinemaya her alanda Avrupa hayranı bir kitle oluşturulmuştu bu topraklarda. Rahmetli Aytunç Altındal'ın deyimiyle bir Türk futbolcunun attığı gole bile "Avrupai" diyorduk manşetlerde. "Türkvari" asla olamazdı, olmadı da. Halbuki ecdadımızın "Osmanlı tokadı" bile bir markaydı. Son yıllarda içine kapanan, dışarıya kör takılan eski Türkiye'den bambaşka bir döneme geçildi.
"Osmanlı'nın torunları nerede" diye bekleyen Ortadoğu halklarından, Afrika'ya kadar tüm gönüldaşlara THY ile uçmaya başladık. Terörle ve ırkçılık hortlatması ile dağıtılma operasyonu yiyen Avrupa küçülürken, biz her türlü teröre rağmen iki kat büyüdük. Bölgemizi ve Afrika'yı sömürenlerin ve bizi kapılarda bekletenlerin önüne ANKARA DUVARI'nı ördük.
"Aman Avrupa kızmasın" diyenler artık her türlü desteğe rağmen bir türlü iktidara gelemiyordu bu topraklarda. O yüzden Türkiye'ye topyekün saldırı başlattılar, çıkarları aşkına teröristleri kucaklayarak, açık açık kin ve nefret kusarak, delirerek hem de.
Avrupa Güvenlik Konseyi'nin dün almış olduğu aleyhimizdeki karar bu şizofrenik vakanın bir ürünüdür ve bizim için artık "ÇOK DA TIN TIN"dır. Aleyhte karar oylanırken, Türk savaş uçakları da onların gözü gibi baktığı teröristleri Sincar'da vuruyor, Ankara mesajını gönderiyordu. Bölgedeki güçler birgün çekilecek ve oradaki herkes Türkiye ile başbaşa kalacaktı. Irak ile Suriye arasında stratejik bir öneme sahip Sincar'da PKK, DEAŞ tarafından katliama maruz kalan Ezidi'lere el atarak bölgeyi kontrol ediyordu. Bu hamlesi ile Avrupa'ya şirin görünüyor. Sincar'ı yeni Kandil yapıyor ve BATI'dan gelen silahları, bombaları buradan Türkiye'ye taşıyarak kan döküyordu. Ancak geçtiğimiz günlerde ilginç gelişmeler oldu.
PKK saflarındaki 50 Ezidi üst düzey yönetici sessiz sedasın Irak'ta Peşmerge'ye teslim olarak Barzani saflarına katıldı. Türkiye sessiz sedasız Suriye'de "Doğu Fırat Ordusu" kurdu. Geçtiğimiz yıl Suriye'de savaşan Arap komutanlardan biri "Türkiye bu bölgede çok güçlü. İsterse bir günde 30 bin kişilik ordu kurar. Ankara'nın ağzına bakan aşiretler, aileler hazır kıta bekliyor" diyordu. Bundan böyle yanlış yapan, markalaşmış "Osmanlı tokadı"nı yiyecek... Ankara duvarına toslayan Avrupa'nın çok sevdiği ve özel ilgi gösterdiği Sincar'a operasyon da bunun ilk işareti. Bir arada kalmak için çırpınan Avrupa Konseyi'nin dün "Türkiye'de OHAL var, kaldırılmıyor" gerekçesiyle aleyhimize karar vermesi SALAK ötesi bir durumdur. Türkiye dünyada terörle en çok mücadele eden bir numaralı ülkedir. Fransa'da iki bomba patladı diye OHAL 6 ay daha uzatıldı, o aptallaşmış AB bırakın tek kelime etmeyi Paris'i "Bravo" diye alkışlıyor. Bize de, gemisi karaya vurmuş ikiyüzlü AB'ye "OHA LA" demek kalıyor.

Takvim
26 Nisan 2017