16 Aralık 2014

“Dünya ayağa kalkmış”! 

Böyle diyorlar. 
Mesela Avrupa Parlamentosu Başkanı Martin Schulz! 
14 Aralık operasyonu için “çok kaygı verici” diyor. 
AP Türkiye raportörü Kati Piri de kaygılıymış. 
ABD Dışişleri Bakanlığı sözcüsü Jen Psaki de! 
Aynı ekip Gezi’de de kaygılıydı. 
Ama Mısır’da Mursi devrilirken kaygılanmamışlardı. 
Demokrasi için sokaklara dökülen silahsız binlerce insan Sisi tarafından katledilirken kılları kıpırdamamıştı. 
Mısırlı gazeteciler tutuklanırken, işkence görürken adeta kör ve sağır olmuşlardı. 
Filistin’de çocukların, kadınların üzerine günlerce bomba yağarken gıkları çıkmıyordu. 
Suriye’de on binlerce insan katledildi, katlediliyor ama hâlâ göz yumuyorlar. 
Hamburg olaylarında niye kaygılanmadılar. 
Yahut Ferguson’da. 
Tuhaf değil mi? 
Bunlar kaygılandığı için ben kaygılanamıyorum maalesef! 
Hakkımda açılmış bir yığın dava var. Fethullah Gülen açmış! Hakan Şükür açmış! 
Ben susturulmaya çalışılırken niye kaygılanmıyorlar? 
Hasan Cemal, Cengiz Çandar, Pınar Türenç, Oktay Ekşi, Ahmet Hakan da kaygılıymış. 
Bu arkadaşların kaygılı olduğu bir yerde ben nasıl kaygılı olabilirim? 
Hele ki ağzı bozuk Oktay Ekşi’nin kaygılı olduğu yerde! 
Ahmet Şık da kaygılıymış! 
Ey Ahmet Şık, bu adamlar yüzünden şu kadar zaman demir parmaklıklar arkasında yattın. 
Madem sana haksızlık yapıldı, iftira atıldı; bunun bir bedeli olmayacak mı? 
Diyelim ki sen büyüklük yapıp affettin. İyi de bu adamların yazıp çizdikleri yüzünden hayatları kararan diğerleri ne olacak? 
Sen değil miydin “dokunan yanar” diyen. 
Yananların hesabı sorulmayacak mı? 
Cüneyt Özdemir de kaygılıymış! 
Can Dündar da! 
Tuhaf değil mi? 
Ben de Nedim Şener için kaygılanmıştım. 
O kaygım yüzünden “linç” ediliyordum. 
Açık söyleyeyim, bir gazetecinin gözaltına alınmasına, tutuklanmasına asla sevinemem. 
Zil takıp oynamıyorum. 
Ama kaygılanamıyorum da! 
Pelin Batu’nun kaygılandığı yerde kaygılanamıyorum. 
Kemal Kılıçdaroğlu’nun kaygılandığı yerde kaygılanamıyorum. 
“Keşke” diyorum. Keşke bunların hiçbiri kaygılanmasaydı da bir tek ben kaygılansaydım. 
Ve son bir not. 
Şöyle diyordu Ekrem Dumanlı: 
“Paniğe ve öfkeye gerek yok hukukî süreç işliyor”! 
Ne zaman diyordu bunu? Başka gazeteciler tutuklanırken. 
O vakit, paniğe ve öfkeye gerek yok, hukuki süreç işliyor. 
Sabırla bekleyip görelim. 
Bu arada altını kalın kalemle bir kez daha çiziyorum; bu arkadaşlar tutuklansa zil takıp oynamam. 
Hiç değilse eşleri, çocukları, anne-babaları için üzülürüm. 
Ama bu arkadaşlar sevgili Nedim Şener’in ailesi için, kalp hastası eşi hanımefendi için hiç üzülmemişlerdi. 
Uzun lafın kısası, herkes ettiğini bulur! 
Etmediyse bulmaz!

Akşam