Bundan sonra Barzani’de bir fikir değişikliği başladı. PKK’nın silah zoruyla Kandil dağlarından temizlenemeyeceği, Türkiye’nin bunu siyasal yollardan halletmesi ve Türkiye’nin Kürtleri ile diyalog içine girmesi gerektiğini söylemeye başladı. Hatta arabulucu olmayı bile teklif etti.

Bu tutum son yıllara kadar da devam etti… Ama ne zaman Barzani ailesi PKK’nın kendilerine de doğrudan tehdit olduğunu anlayınca işler değişti…

Uzun zamandır PKK, Barzani’nin partisi ile Erbil’de ters düşerken terörist örgüt Süleymaniye’de güçlü Goran muhalefet hareketi ve Celal Talabani’nin Kürdistan Yurtseverler Birliği (KYB) ile iyi ilişkiler kurup Barzani’nin kuyusunu kazmaya başladı. Hatta o bölgelerde İran ile işbirliğini de koyulaştırdı…

Bu arada DEAŞ, Sincar’ı ele geçirince PKK Ezidileri kurtarma bahanesi ile hem Suriye’den hem de Kandil’den güçlerini Sincar’a kaydırıp orayı Peşmergelerle birlikte kurtardıktan sonra oraya da çöreklendi. Peşmergeleri oradan sürdü ve Barzani’yi güneyden, doğudan ve batıdan kuşatmaya başladı…

Mesut ve Necirvan Barzani, Irak Kürt yönetimi üyeleri sık sık PKK’dan şikâyet etmeye başladılar. Ama demek ki bıçak kemiğe dayandı ki hafta sonu Necirvan Barzani PKK’yı Irak Kürt bölgesinden söküp atmak için “güç kullanma” tercihinden bahsetmeye başladı. Hatta Barzani PKK’nın Kürtleri Suriye’nin kuzeyinde felakete sürüklediğini söylüyor…

Sonunda Barzani de bizim sözümüze geliyor. Yani Türkiye artık Sincar’da PKK’ya ağır darbeler vurabilir ve bilhassa Barzani “ne yapıyorsunuz?” demez hatta yardım eder.

YeniBirlik
27 Aralık 2016