Ayrıca…

Sınıf şuuru komünist yönetimlerdeki zorlamalar hariç, hiçbir dönemde millet şuurunun önüne geçemedi. Siz hiçbir zaman gördünüz mü, iki ayrı ülkeden iki ayrı kol emekçisinin karşılaşıp, “Vay işçi kardeşim” diye birbirlerine sarıldıklarını? Ya da farklı milletlerden iki sermayedarın sırf mesleklerinden dolayı birbirlerine sempatiyle baktıklarının kaç tane örneği vardır?

Olmaz, olamaz, olmadı da.

Buna karşılık hangi milletten olursa olsun, bir başka ülkenin topraklarında soydaşlarıyla karşılaşanlar, genellikle sarmaş dolaş bir görüntü verirler.

Bugün de dünya düzeni öyle değil mi?..

Her millet diğerine hükmetmenin yollarını arıyor. Güçlü olan başkasının üzerine basarak, daha müreffeh yaşamaya çalışıyor. Cumhurbaşkanı Erdoğan, durup dururken ve boşuna “Dünya beşten büyüktür” diye bağırmıyor.

Güçlü olan ayakta kalıyor. Diğerlerinin hali ise ortada: Suriye ve Afganistan gibi ülkelere bakın, ne demek istediğimi daha iyi anlarsınız.

***

Bugün Rusya bir ekonomik kriz içinde…

Son dönemde Avrupa’nın uyguladığı ambargolar yüzünden, o ülkelerle yaptığı dış ticaret yaklaşık 200 milyar dolar azaldı. Avrupa ülkeleri, Moskova’yı çökertmek ve teslim almak istiyor.

Niye?

Çünkü, Batı’nın menfaatlerini zedeledi. Sakın ola uyguladığı dış siyaseti desteklediğimi sanmayın; ama Putin kendi milli menfaatlerini ön plana aldı. Avrupa ve Batı’yı takmadı, yaşanan meselelere Rusya’nın penceresinden baktı. Ortaya çıkan rahatsızlığın tek sebebi budur.

Bizimle de aynı durum söz konusu oldu. Yaşanan uçak krizinin ardından 30 milyar dolar olan Rusya ile dış ticaret hacmimiz, 12, 5 milyar dolara kadar düştü. Şartlar değişti, Türkiye ve Rusya’nın menfaatleri birleşti. Şimdi toparlamaya çalışıyoruz.

Dünya üzerinde tarih boyunca yaşanan budur. Çekişmeler hep milli menfaatler söz konusu olduğunda yaşanır, ittifaklar menfaatlere göre yapılır, savaşlar da hep menfaat çekişmelerinden çıkar.

Var mı buna itirazı olan?

***

Tabii ki bugün savaşlar eskiden olduğu gibi yaşanmıyor. Belki yine ateşli silahlar kullanılıyor, ama orada da taşeronlar devreye sokuluyor. Son dönemin gözde tabiriyle “vekalet savaşları” yürütülüyor.

Terör örgütleri bunun için varlar. Bu yüzden ayakta tutuluyorlar. Eller yanmasın diye, onlar maşa olarak kullanılıyorlar.

Tabii, zaman zaman başka argümanlar da devreye sokuluyor…

Ekonomik silahlar kullanılıyor. Siyasi baskılar gündeme geliyor. Bugün Batı’nın Rusya’ya karşı yaptığı işte budur.

Biz de benzer bir durumla karşı karşıyayız!

Şöyle bir yakın geçmişe bakın: Gezi olaylarından başlayın, 17-25 Aralık yargı darbesi teşebbüsleriyle devam edin, 15 Temmuz Darbe Girişimini üzerine koyun, son olarak da dövizdeki dalgalanmalara kadar getirin.

Bunların hiçbiri durup dururken, kendiliğinden gelişen olaylar değil!

Hatta, PKK, PYD, DHKP-C gibi yıllardır Türkiye’ye karşı açıktan savaş yürüten terör örgütlerini de aynı çerçeve içinde değerlendirebilirsiniz.

Bunların hiçbirini diğerinden bağımsız olarak göremezsiniz. Milletler mücadelesi devam ediyor, etmesine de… Kullanılan silahlar değişiyor.

***

Bugün Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın konumu, Rusya Devlet Başkanı Putin’den farklı değil. O da kendisine çizilen misyonun dışına çıktı, oynanan oyunu bozdu.

Aslında biz Osmanlı’dan bu yana hep bir savaşın içindeydik. Kimi zaman açık, kimi zaman da örtülü! Milli politikalar izlediğimizde hep kendisini oyun kurucu olarak görenlerle karşı karşıya geldik. Onlara hizmet ettiğimiz dönemlerde de elimize vurup, ekmeğimizi aldılar. Onlar ilerledi, biz geriledik. Buna karşılık her şey güllük, gülistanlık gösterildi.

Bugünkü sorunların tek sebebi, artık karşılarında ”yeter artık” diyen bir Türkiye’nin bulunmasıdır. Belki yine ve yeniden hamleler yapacaklar. Belki yeni metotlar deneyecekler. Dayanır ve bundan sonraki hamleleri de savuşturabilirsek, gelecek bizim.

Tarih boyunca hep böyle oldu…

Bugün de tarih tekerrür ediyor. Belli hedeflere ulaşmak, bedel ödemeyi gerektiriyor!

Akşam
10 Aralık 2016