İYİ TARAFI: Vatandaşa “Bütün suç aracıda, kabzımalda... Bakın! İstenildiğinde nasıl da ucuza satılabiliyormuş” dedirtir.

KÖTÜ TARAFI: Siyasi açıdan pek kızdırılmaması gereken kesim olan pazarcıyı, esnafı fena kızdırır.

İYİ TARAFI: Vatandaşın bir kısmına “Hepten de sahipsiz değilmişiz. Helal olsun Erdoğan’a” dedirtir.

KÖTÜ TARAFI: Sebze-meyvenin uzun kuyruklara girilerek alınması, imajı fena halde örselemiş olur.

İYİ TARAFI: Vergisiz, kârsız satış olması nedeniyle piyasaya ucuz meyve, ucuz sebze arzına yol açar.

KÖTÜ TARAFI: Vatandaş bir süre sonra “benzin tanzim satış”, “araba tanzim satış”, “elektrik tanzim satış” falan isteyebilir.

İYİ TARAFI: Manavın, marketin, pazarcının kendine çekidüzen verip fiyatları biraz düşürmesine yol açabilir.

KÖTÜ TARAFI: “İki kilodan fazla almak yasak” türü kotalar akla İsmet Paşa dönemini getirebilir.

İYİ TARAFI: Kuyruğa girip satın alabilen, yani erişebilen vatandaş sevinir, memnun olur.

KÖTÜ TARAFI: Tanzim satış noktalarına ulaşamayan, erişemeyen vatandaş ise besbeter öfkelenir.

İKİ KUYRUK ARASINDA ŞÖYLE BİR FARK VAR

1970’lerin tüpgaz, benzin, yağ kuyruğu şöyle bir şeydi:

Mal yoktu mal! Paran olsa da alamıyordun. Kuyruk tek çareydi. Başka yol yoktu. Alternatifsizdi.

2019’un sebze meyve kuyruğu ise şöyle bir şey:

Piyasada var olan ürünü nispeten daha ucuza alıyorsun. Kuyruk tek çare değil yani. Alternatif var.

Kuyruğa laf söyleme demiyorum, söyle ama hakkaniyeti de elden bırakma.

yazının devamı