Pandemi sırasında Avrupa Birliği'nin güçlüleri tarafından yalnız bırakılan İtalya’da, koca bir hayal kırıklığıyla birlikte çok güçlü bir öfke ve güvensizlik yükselmişti. Açıkçası AB içinde baş gösteren bu çatlağı da Putin çok iyi gözlemlemiş ve doldurmaya soyunmuştu. Böylece AB’nin göbeği -AB Kuruluş anlaşmasının imzalandığı- Roma’da Rus askerleri, Antonov uçakları, Kamazlar, Urallar, Uazlar, Ziller boy göstermişti.

AB zenginlerinin maske peşine düşüp, İtalya gibi ikincil ülkelerin bir maskeye kurban edildiği bu dönemde, İtalya büyük bir travma yaşamıştı. Yakın geçmişte yaşanan bu gerçeklerin ve güvensizliklerin üzerine şimdi İtalya’da artık bir de Meloni var.

Görebildiğimize, yaptığı açıklamalara ve hakkında yazılanlara bakarak Meloni; öfkeli, tutkulu, coşkulu bir İtalyan milliyetçisi.

Elbet onu da Fransa’da yükselişe geçmiş Fransız Milliyetçisi Le Pen gibi tornaya sokmak, biçim vermek isteyenlerin olduğu da tartışılmaz bir gerçek. Ancak seçim öncesi Atlantik müesses nizamcılarına verdiği bütün tavizlere rağmen başarılı olamayan Le Pen’in aksine Meloni artık iktidar. Hem de Atlantikçilerin Fransa, Güney Avrupa ve Akdeniz’deki pivotu Macron’dan nefret eden bir iktidar.

Meloni’nin Fransa ve Macron’u baştan aşağı boyadığı Türkiye’de de pek popüler olan videosunun hatırlayın lütfen.

Ancak Meloni’nin hassasiyetlerine baktığımızda Fransa ve Macron’a ürettiği öfkenin kökeninde sadece Fransa ve Macron yok. Atlantik’in, neo-liberalizmin, çok uluslu şirketlerin bütün insanlığa dayattığı sömürü, çağdaş işgal ve istila metotlarına karşı bir öfke ve direnç var.

Öncelikle tutkulu Meloni, Atlantik kökenli küresel dayatmalar nedeniyle kendini İtalyan, Hristiyan, kadın ve anne olarak tanımlayamamaktan şikayetçi. Küreselleşmenin/neo-liberalizmin çukuruna düşmüş insanları; milli, dini, cinsel ve aile kimliklerini yitirmiş/yitiren ‘mükemmel tüketici köleler’, ‘sadece bir numaradan ibaret ‘kökü olmayan’ bir kimlikle para babalarının insafına kalmış mükemmel köleler, mükemmel tüketiciler’ olarak tanımlıyor.

Peki, siz Meloni’nin dediklerine ne dersiniz?

Bence sadece İtalyanlar adına değil, herkes adına kaygıları yersiz değil.

Sözcüklerindeki İtalyan ve Hristiyan’ı çıkartıp yerine Türk ve Müslümanı koyun, Meloni’nin vurgu yaptığı tehdit yumağının bizlerin de coğrafyasını, gücünü, sosyolojisini, inanç ve etnik kimliğimizi etki altına aldığı ve bu etkiyi her adımda daha da derinleştirmekte olduğu, kabul edilmesi gereken bir gerçek.

Zaten en baştan beri sorunumuz değil midir; kendini Türk ve Müslüman zanneden, iğdiş edilmiş, biat etmiş köleler. Yani Meloni’nin bu dedikleri aslında temel sorunun sadece bir cüzüdür. FETÖ’nün ılımlı İslam’ını, Medeniyetler İttifakını ve Dinler Arası Diyaloğu'nun nasıl bir ‘teolojik kavramsal tabanlı’ işgal istila projesi olduğunu lütfen unutmayın.

Sonuçta inanç ve etnik kimliklerimiz farklı olsa da, birbirine saygı üretecek bir şekilde; insanlığa dair ortak değerlerin, mükemmel genetiğimiz, inançlarımızın, ülke ve ailelerimizin, özgürlüklerimizin tehdit altında kaldığına dair ortak bir payda var.

***

Peki o zaman soru:

Daha önce yaptığı açıklamalarda biz Türkleri pek sevmediği anlaşılan İtalya’nın çiçeği burnunda Başbakanı Meloni’nin yaklaşımlarında bir değişiklik olur mu? Yani bu nefreti zamanla bir iş birliğine dönüşebilir mi?

Sonuçta Meloni, bazı çevreler tarafından ‘haklı-haksız’ faşist bir ekolden gelen/bu ekolün temsilcisi olarak tanımlanan, böylece baskı altına alınmak, taviz kopartılmak, uyumlu, yönetilebilir ve yönlendirilebilir bir lidere dönüştürülmek istenen;

- Küreselleşmenin dayattığı çok uluslu şirket emperyalizmini,

- LBGT’yi,

- Gayri milliyetçiliği,

- Hristiyan bozulmayı reddeden İtalyan Milliyetçiliğini, Hıristiyanlığı, aileyi ve bireyi savunan tutkulu ve kararlı bir lider.

Ve Fransa’dan, Macron’dan, Fransa’nın ürettiği siyaset ve stratejilerden, dolayısıyla Fransa’nın bağlı olduğu küresel yaklaşımlardan son derece rahatsız olduğunu öngörebileceğimiz farklı bir lider.

Öte yanıyla Atlantik’in kendisine biçilen gömleği giymek zorunda olan İtalya’nın GSMH’sı ortada. Almanya ve Fransa 5’er trilyon dolar seviyesinde gezerken, geçmişin kudretli gücü İtalya 2 trilyon dolara çıpa atmış durumda.

***

Peki bu gelişen ve değişen durumlara bağlı olarak Türkiye ile İtalya arasında siyasi, stratejik, jeopolitik ve kavramsal boyutları olan bir ilişki oluşur mu?

Hatta Meloni, emperyalizmin Akdeniz’deki enerji ittifakına, Türkiye’ye karşı kurulmuş, Fransa-Yunanistan ittifakına karşı, bir ‘İtalya-Türkiye’ ittifakına nasıl bakar?

yazının devamı