30 Temmuz 2015

Geçtiğimiz hafta başlayan ve halen devam etmekte olan, Türkiye’nin, gerek IŞİD ve gerekse PKK kamplarına yönelik operasyonları, bölge üzerindeki bütün hesapları değiştirdi…
Ya da daha doğru bir ifadeyle taşların gerçekçi bir biçimde yerine oturmasını sağlıyor.
Aslında, kaç yıldan beri üzerine titrenen ‘Çözüm Süreci’ adına nahoş bir gelişme bu fakat PKK/HDP şımarıklığı öylesine dayanılmaz bir noktaya ulaştı ki, yapacak başka bir şey kalmamıştı.
Bardağı taşıran damla, seçimden çok iyi bir sonuçla çıkmasına rağmen HDP/PKK’nın saldırgan tutumunu devam ettirmesi oldu.
Hükümetin, süreç sıkıntıya girmesin diye bazı eylemlere göz yumması, bu örgüt tarafından zaaf olarak algılandı ve aslında mikro planda dahi varlık göstermedikleri halde dominant unsur kendileriymiş gibi hareket etmeye başladılar.
Öcalan’ın mektupları dışında sürece hiçbir katkısı olmayan PKK/HDP cephesi (artık hangi şer odaklarından güvence aldılar ise), masayı tekmeleyip kalkan taraf olmayı seçti.
Asker ve polis öldürmeler ise yukarıda da ifade ettiğimiz gibi bardağı taşıran son damla oldu.
Bununla eşzamanlı olarak Suruç katliamı ve ertesinde bir astsubayın IŞİD tarafından katledilmesi, çift taraflı operasyonu zaruri kıldı adeta.
Her iki taraf da şımarıklıklarının vardığı nokta itibariyle böyle bir operasyon beklemiyordu dersek, yanılmış olmayız.
On yıllardan beridir devlet belki de ilk kez, operasyon sonrasında ülke içerisinde gelişebilecek eylemleri öngörerek önlem almış, başarılı geçen harekâtın ardından, terör örgütlerinin sokağa hâkim olmasının önüne geçerek, onların psikolojik üstünlük sağlamasına mani olmuştu.
Bu yüzden her iki taraf da şaşkındı…
Şaşkın olan başkaları da vardı tabii.
AK Parti ve Erdoğan düşmanlığı ortak paydasında bir araya gelen, sağcı-solcu-Kemalist-ulusalcı-Paralel ihanet-İslamcı eskileri-medya…
Hülasa ne kadar işbirlikçi yapı varsa, korkunç bir şaşkınlık yaşıyorlardı.
Bütün ihanet senaryolarında kullandıkları IŞİD bombası, bir anda ellerinde patladı zira…
Ve biz, bu operasyon sonrasında gördük ki, PKK aslında IŞİD’in dostuymuş.
Paralel ihanetin her renge bürünen aşağılık tarzını saymazsak eğer, meğer ‘barış sürecini’ ihanet olarak değerlendirenler de katışıksız birer PKK’lı imiş.
Her şey bir anda oldu ve hazırlıksız bir biçimde cürmümeşhutla yakalandılar.
IŞİD bahanesiyle Türkiye’yi dış dünyaya jurnalleyen ihanet odakları, operasyonları eleştirmeye ve teröristleri savunmaya başladılar.
Onların bu hainane tarzına mukabil halkta gözle görülür bir rahatlama oluştu.
Sadece halkta değil, devletin ilgili birimleri de bu durumdan bir hayli memnun görünüyor.
Uzun yıllar tabir caiz ise ‘çakma’ operasyonlarla PKK’yı güçlendiren devlet, bu kez, sahici bir harekâtın altına imza atarak, insanlarda azalan güven duygusunu restore etti.
En azından şimdilik bu böyle.
Yani bir anlamda; “Ya devlet başa, ya kuzgun leşe!..” sözü uzun bir aradan sonra anlamını buldu.
Şimdi, her şeyin yeni baştan değerlendirileceği bir vasattayız.
Allah, hayırlara vesile kılsın.

Diriliş Postası