Casusların dünyasının kendisine özgü yazılmamış ama genelde uyulan kuralları vardır.
Bir örnek vereyim: Soğuk Savaş'ın zirve noktalarında Berlin’de sert bir mücadele içinde olan KGB ile CIA arasında, birbirlerinin ajanlarına öldürme amaçlı planlı saldırı yapılmayacağı konusunda bir uzlaşı vardı.
Ha, bir operasyonda zorunlu çatışma çıkarsa ve orada bir ajan ölürse bu uzlaşmanın dışındaydı. Ama hiç bir taraf karşıdaki taraftan olduğunu bildiği bir ajana planlı suikast düzenlemiyordu.
Bu tür uzlaşılar ajanların sadece kendilerini korumak için değil bir saldırının, bir vukuatın uluslararası soruna hatta bir savaşa dönüşmemesi için gerekliydi. Dönemin Berlin CIA Şefi Bill Harvey sadece bu anlaşmanın varlığı nedeniyle oradan sağ döndü ve CIA yönetiminde üst düzey görev yaparken emekli olabildi.

*

Kendisi de aslında üç yaşındaki çocuk gibi şımarık olan ABD Başkanı Trump tarafından şımartılan İsrail yönetimi iyice işi azıya almaya başladı.
Türkiye gibi bir devletin istihbarat başkanını hedef göstermenin aslında bir savaş nedeni olabileceğini unutmuş gibiler.
Allah korusun ama şu senaryoyu bir düşünelim:
Hakan Fidan gibi istihbarat başkanları görev tanımı gereği zaten her an tehlike, tehdit altında yaşarlar.
Şimdi bir İran ajanı, bir İran Yahudi ajan Türkiye ile İsrail arasını daha da bozayım deyip Hakan Fidan’a karşı bir eylem düzenlese ve bunu da kendisine İsrail vatandaşı görüntüsü vererek yapsa böyle bir iş olduğu takdirde Türkiye’nin İsrail ile savaşması gerekecekti.
İsrail  bunu bilmiyor mu tabii ki biliyor. Bu yüzden MİT başkanımıza tehdidi kendileri değil Netanyahu’ya yakın bir gazeteye yaptırdılar.
İsrail devleti içinden isimler hemen bunun kendileri ile ilgili olmadığını açıkladılar çünkü yapılanın olası sonuçlarından kendileri de ürkmüş olmalılar.
Bu bir tür akıl tutulması durumu. Neler olduğunu Türk istihbaratının anlamayacağını mı düşünüyorlar acaba?