Müslümana tahammülü olmayan, “çocuklara camide takke giydirdiler!” diye manşet atan gazetelerimiz vardı… (Takke ha!.. Allah bilir namaz da kılmışlardır?!..)

Bu süreçte onlar da hidayete erdi!.. “Mübarek adam, seçimden önce Eyüp Sultan’da dua ediyor, Maşallah” demeye başladılar…

Acayip hızlı domuz tüketmekle öğünen, “İnandığınız Allah’ınız sizin de belanızı versin” diyen il başkanını iftar sofralarında ellerini açmış halde dua ederken gördük.

CHP’li vekil Sera Kadıgil de “Ezan sesiyle uyandım bu sabah, yüreğimde bir huzur. İmamı mı sevem!..” diye bir twit ataydı tam süper olurdu…

Kucaklama projesiydi. Kolay değil elbette. “Ben de acayip Müslüman’ım” deyip az diş sıkmadılar.

Bu arada ne kadar “kökten laik” sanatçı, gazeteci, yazar çizer takımı varsa gözlerden uzak durmaya çalıştılar…

***

Seçim bitti, kucaklama zamanı geldi…

Kutlamaya “cami” önünde “şampanya” patlatarak başladılar…

“Bu ülkede demokrasi var” deyip, metroda başörtülü bir kadına “karafatma” diyen “kucaklayıcı” kadını gördük…

2 ay önce ‘Şükür Namazı’ndan söz eden Barış Yarkadaş, önceki gün “Başörtülü hakim olmaz” diyerek kucakladı…

Kafasını delikten çıkartanlar konuşmaya başladı…

Müseccel CHP’li olarak bilinen eski televizyoncu bir dingil, “edepsiz filmlerde” oynamasıyla tanınan birinin başörtülü fotoğrafını paylaşarak; “Bunu işten atmayın, herkesi kucaklıyor” dedi… Çok tepki alınca “ironi yapmıştım ama” deyip twiti sildi. ( Efendim “dingil”e fazla takılmayın. “Alegorik” bir anlatım... Olmadı “metafor” diyebilirsiniz… O da olmadı, “iki tarafında tekerlek olan mil” tanımıyla “ironi” yaptık diyelim!..)

***

Talepler gelmeye başladı. Sanırsın CHP hükümet kurdu.