SURİYE SORUNU ÇÖZÜLMEDEN PKK MASAYA OTURMAYACAKTIR

Polisiye detaylarla, komplo teorileri ile dikkatimiz dağıtılıyor.

Zaten ortada algı operasyonu bolluğu var.

Tahir Elçi kazaya mı kurban gitti, PKK mı vurdu, polis mi vurdu?

Oysa işler o kadar karışık değil.

Geri çekilip baktığınızda büyük resim şu:

Suriye en son 1939’da Hatay’ın Türkiye tarafından geri alınmasından bu yana görece istikrar içindeydi.

Hiç duymadık ki orada Kürtler bağımsızlık istesin, toprak talep etsin. Hatta vatandaş sayılsın.

Şimdi birden bire duyuyoruz ki Kürtler orada kantonlar kurmuş da yöneticiler ilan etmiş de, kantonları birleştirecekmiş de…

Nasıl oldu böyle bir gelişme?

Tarihi belirsiz bu tür olaylar genellikle anlık fırsatları birilerinin değerlendirmesi ile ortaya çıkar.

İşte Irak’taki Kürdistan Bölgesel Yönetiminden yüz bulamayan PKK bu fırsatın peşine düştü.

Yüzyılda bir ortaya çıkabilecek bir fırsat yakaladı. Epey de mesafe kat etti.

Kendince bunların geri dönüşü yok. Umuyor ki iç savaştan sonra da “kaptıkları” elinde kalacak

Özetle PKK, Suriye sorunu çözülüp oradan kendisine ne düşeceğini anlamadan ne Türklerle barışa oturacak, ne de her hangi bir yerde silah bırakacak.

Anlamamız gereken bu.

Böyle bir tarihi fırsat bir daha ellerine geçmeyecek. Suriye bir düzelirse bir daha ne zaman istikrarsızlaşır belli değil. Öyle ise PKK oradan ne koparabileceğine bakacak.

Suriye’de bu fırsat nasıl çıktı? İç savaş sayesinde.

Öyle ise Türkiye’de de bir iç savaş çıkarılırsa belki birkaç kanton da buralardan elde edilebilir.

Yani her koşulda Türkiye’nin istikrarsızlaştırılması, Türkiye’de bir iç savaş çıkarılması ve mümkünse Türkiye’deki rejimin de Suriye gibi halkını bombalayan rejim olarak gösterilmesi gerekiyor. Hatta gerçekten bombalasa PKK bayram yapacak. Hele Türkiye “silah taşıyan tırlar” operasyonuyla terörist devlet ilan edilse tadından yenmeyecek.

Yani mesela 90’lar gibi faili meçhuller, asit kuyuları olsa PKK çok daha mutlu olacak.

Ama bir türlü olmuyor.

Çünkü artık Türkiye eski Türkiye değil.

Köprülerin altından çok sular aktı.

Devlet artık terörist ile halkı birbirinden ayırıyor.

Çünkü iktidar partisi Kürtler’den oy alıyor ve PKK’dan daha fazla Kürt’ü temsil ediyor.

Bir gerillanın en büyük iddiası, halkının arasında “sudaki balık gibi” rahat hareket edebilmesidir. Halktan destek görmesi, saklanabilmesi gerekir. Çünkü uzun vadede amaç halkı kendi yanında savaşa katabilmektir. Onun için dünyanın bütün gerilla hareketleri halkın içerisinde patlayıcı kullanmamaya özen gösterir. Çünkü bu mermi gibi değildir, denetlenemez bir şeydir ve halka zarar verebilir. Halk desteğini kaybeden gerilla da artık bir teröristten başka bir şey değildir.

PKK bu kadar temel bir gerilla ilkesinden habersizmiş gibi hareket etmekte, uğrunda mücadele ettiğini iddia ettiği halka “düşmandan” daha fazla zarar vermektedir. Böyle bir hareket gerilla hareketi değildir ve dış destek olmadan yaşayamaz.

PKK, Suriye karmaşasından ne sonuç alabileceğini öğrenmeden hiçbir barış anlaşmasına girmeyecek, barışa yaklaşan herkesi de vuracaktır. Tıpkı barikat siyasetinin yanlış olduğunu söyleyen Tahir Elçi gibi.

Hükümet barış sürecinin durmayacağını söyledi. Ama silahlar “gömülmeden” de hiçbir şey yapılamayacağı belirtti ki barış sözcüğünün tanımı zaten bunu gerektirir.

Peki, hükümet PKK silah bırakana kadar boş mu duracak?

Hayır. Benim anladığım kadarı ile Hükümet HDP ve PKK’nın artık barışa yaklaşmayacağını anladı, görüşmelerini Kürtlerin diğer temsilcilerine yöneltti. Mesela barolar birliği gibi. İşte Tahir  Elçi bu barış politikasının ilk kurbanı oldu.

Korkarım sonuncu da olmayacak.

Ama eşinin de söylediği gibi ortada çok fazla kınalı güvercin yok zaten.

Ve şunu söylemek ve hatta sormak istiyorum: Sizler de bu ülkede yaşarken yorulmuyor musunuz? Ve hiç düşündünüz mü bu ülkenin Cumhurbaşkanı, Başbakanı olsanız neler hissederdiniz?

Allah yardımcımız olsun..

ensonhaber
3 Aralık 2015