Fotoğrafta ne görüyoruz?

Şunu görüyoruz:

Devletin bir bakanı olan Zehra Zümrüt Selçuk’un, Diyarbakır’da HDP’nin önünde bekleyen annelerin arasında boynu bükük şekilde oturduğunu görüyoruz.

*

Devletin bir bakanı...

Annelerin direnişine tabii ki destek verir, annelerin taleplerinin haklılığını tabii ki haykırır.

Hatta Diyarbakır’a gidip anneleri ziyaret de eder.

Hatta ve hatta annelere çiçek de verir.

*

Ama bir tek şeyi yapmaz, yapamaz:

HDP’nin önünde oturmaz, oturamaz!

*

Çünkü...

Anneler talep etme makamındadır ama Bakan Hanım öyle bir makamda değildir.

Anneler hesap sorma makamındadır ama Bakan Hanım öyle bir makamda değildir.

Anneler isyan etme makamındadır ama Bakan Hanım öyle bir makamda değildir.

*

Orada herkes oturur ama devlet oturmaz.

İki dakikalığına bile oturmaz.

Sembolik olarak bile oturmaz.

*

Bakan Hanım, keşke annelerin arasına oturmadan önce...

“Ben koca devletin koca bakanıyım... Çocukları zorla ya da gönüllü olarak dağa götürdüğü iddia edilen bir siyasi partinin il binasının önünde boynu bükük oturmam hiç yakışık almaz... Ayaküstü desteğimi bildirip gitmem en doğrusu” diye düşünseydi, düşünebilseydi.

AL SİLAHI DAĞA ÇIK O ZAMAN LEYLA GÜVEN

HDP Diyarbakır Milletvekili şöyle diyor:

“Kürt sorunu devam ettiği müddetçe gerillaya katılım da olacak, çatışmalar da olacak, savaş da”.

*

Sorunları siyaset içinde çözmek için halktan oy almış bir milletvekili, siyaset yapacağına dağ için “gel gel” yapıyor.

Üstelik evlatlarını dağa kaptırmış anaların “Yeter artık!” diye feryat ettiği bir günde yapıyor bunu.

*

Güya siyaset yapacaklardı, güya çözüm üreteceklerdi, güya Türkiye partisi olacaklardı, güya dağı işlevsiz kılacaklardı.

İşte bakın geldikleri yere:

Dağı kutsuyorlar, teröristi meşrulaştırıyorlar, dağa çıkmayı normalleştiriyorlar, çatışmayı seçenek olarak sunuyorlar, savaşı olağan karşılıyorlar.

*

Leyla Güven’e sesleniyorum:

Madem kan kokan cümleler kurarak dağa çıkışları meşrulaştırıyorsun...

O halde al silahı kendin çık dağa...

Başkalarının çocuklarından ne istiyorsun?