Rahmetli Kemal Unakıtan, Maliye Bakanı iken...

Eşi Ahsen Unakıtan’la ilgili acayip ironik yazılar yazardım.

“Rabbim Cleveland dedi” açıklamasıyla az kafa bulmadım mesela...

Kameralar önünde eşine aşkın taşkın sevgi gösterilerinde bulunmasıyla az matrak geçmedim mesela...

“Ahsen Yenge, Ahsen Yenge” diye az kalem sallamadım mesela...

*

Ahsen Yenge ne yaptı bütün bunlara karşı?

Bazen beni mahkemelerde süründürdü, bazen kızdı, bazen görmezden geldi, bazen anlayışlı bir tebessüm fırlattı.

*

Ve aradan geçti bunca zaman...

Kemal Abi rahmetli oldu, iktidarla araya mesafe girdi, eski güzel günler geride kaldı falan.

Ve Ahsen Yenge, dün birdenbire gündemin bir numaralı ismi haline geldi.

Küçükçamlıca’da üç villa yaptırmışlar, bu villalardan birinin çatısında imara aykırılık saptanmış, AK Partili Üsküdar Belediyesi’ne bağlı belediye ekipleri de çatıyı yıkmışlar.

Ahsen Yenge feryat figan:

“Bir ay müsaade istedim. Ne olurdu yani bir ay müsaade edilseydi... Zabıtalar beni tartakladı... Rahmetlinin emanetiyim ben... Ahde vefa yok mu?”.

*

Bu olay karşısında düşüncelerimi dört maddede özetlemek isterim:

*

MADDE BİR: Tartaklama falan asla kabul edilemez. Bırakın rahmetlinin emanetini, hiç kimsenin emaneti olmayan sıradan vatandaşlara da tartaklama olmaz, olamaz. Eğer gerçekten de en küçük bir tartaklama varsa... Ahsen Yenge yerden göğe kadar haklıdır.

*

MADDE İKİ: Şuraya dikkat: Üç villa... Üç kocaman villa... Birinin çatısı kaçak... Bu ayrıntıyı okuyunca... Ne yalan söyleyeyim: Pek de üzülmedim, üzülemedim. İnsan “Nasıl olsa üç tane kocaman villam var, kaçak maçak işlerine tenezzül etmeyeyim” demez mi yahu?

*

MADDE ÜÇ: “Bu zulüm son bulsun” demiş Ahsen Unakıtan... Şu işe bakın yahu! Üç villasından birine kaçak çatı yapıyor... Belediye yasaları uygulayıp çatıyı yıkınca da... “Bu yapılan zulümdür, zulüm son bulsun” diyor hanımefendi... “Zulüm” kavramının içi ancak böyle boşaltılabilirdi. Teşekkürler Ahsen Hanım.

*

MADDE DÖRT: Ahsen Yenge’nin çok ama çok temel bir sorunu var: Kemal Abi sağken bir türlü durulamadı. Hep aşkın taşkın halleri vardı... Fakat fark ediyoruz ki: Kemal Abi rahmetli oldu, hâlâ durulamıyor! Sağlığında başını ağrıttığı rahmetlinin, vefatında da kemiklerini sızlatıyor.