Derdim olsun 

Kadehler dolsun   

Ben kaybederken Azrail seyre dursun                                          

Dinliyorsun,görmüyorsun                                                             

Kurban ederler kimlerle geziyorsun.

Kaç cehennem söndü içimde bilmiyorum 

Deli sanıyorlar  

Beni arıyorlar Görenler var mı?

Düşen bu yaprağım gençliğimin rüyasıymış 

Kâğıda yaza yaza 

Hasretim beyaza

Kararı vermişim ben

ellerimse kanlıymış 

Tanrı vurdu saza Ölmeden mezara

Yukarıdaki şarkının sözleri son zamanların yeni fenomeni Reynmen’e ait…

Normalde bu olaya güler geçerdim. Hatta hiç gülmezdim, farkında bile olmazdım. Zaten derdim Reynmen’le değil. Beni üzen ve rencide edenşey yukarıdaki şarkı sözlerine çekilen klipin ulaşmış olduğu izlenme rakamları…

Normal şartlar altında bu klipin yüzde 99’u Müslüman olan bir ülkede dinlenmemesi lazım. Bilinçli bir Müslüman’ın bu şarkı sözlerine ve klipine karşı bilinçli ve şuurlu bir duruş sergilemesi gerekir. Olay demokratik kriterler içerisinde protesto edilmeli ve ilgili kurumların göreve davet edilmesi, yetkili kurulların da olaya zamanında müdahale etmesi gerekirdi.

Ama heyhat, bunların hiçbirisinin olmadığı gibi bu şarkı sözleri için çekilmiş klipin ulaştığı izlenme rakamları dehşet verici boyutlarda. Nüfusu 80 kusur milyon olan ve yüzde 99’u Müslüman olan bir ülkede söz konusu klipin izlenme sayısı şu satırların yazıldığı sıralarda 80 milyonu aşmıştı.

Hal böyle olunca Müslümanların düştüğü duruma gülmek için sırada bekleyenlerde sözüm ona röportaj ile bu durumu üst sıralara taşıdılar. Bu reaksiyonları göstermeleri maalesef Aleyna Tilki denilen proje çalışmasında ki gibi bir durumun tezahürü olduğunu ispatlar derecesinde.

Evet yanlış okumadınız Nüfus cüzdanında dini “İslam” yazan 80 milyonluk ülkede dini değerlerle ve en önemlisi Allah ile alay etme cüretini gösteren bir klipin izlenme oranı 80 milyonun üzerinde…

Sizin de vicdanınızı sızladı değil mi? Sızlamalı…

Bu rakam bizim din eğitimi adına yaptığımız yanlışların bir tokat gibi çarpmasıdır adeta. Hem de ne tokat… Tabii ki anlayana…

Din eğitimi derken de sadece okullarda devletin verdiği eğitimi kastetmiyorum. Bu ifadenin içine aileden başlayıp okula kadar uzanan din eğitimi dâhildir.

Yani masum değiliz hiçbirimiz.

Özellikle son 15 yılda Müslümanların elindeki imkânlar kıyas kabul edilemeyecek kadar arttı. Paraysa para, servetse servet, imkânsa imkân, binaysa bina…

Her türlü eğitim programını, semineri verebilecek imkanlara sahibiz.Memlekette İmam Hatip Okulu sayısı hiçbir zaman olamadığı kadar fazla. Her sokakta cami, yüzbinlerce imam, hatip, vaiz, müezzin, din adamı var. Var oğlu var…

Hayatımızda pranga görevi üstlenen sosyal medya mecrası ile ilgili bu kadar “var oğlu var” iken etkili ve verimli kullanım bilincinin de paylaşıma sunulması gerekir.

“Ahmanson-Lovelace” beyin görüntüleme merkezinde yapılan araştırmada gençlerin ve yetişkinlerin paylaşım ve video sitelerinde sosyal ağa takıldıkları her zaman dilimini fonksiyonel görüntüleme cihazı (fMRI) ile beyin hareketleri incelemiş. Ve sonuç olarak beyinlerin verdiği tepkinin, çikolata yerken verdiği tepkiye benzediği ortaya çıkmış.

Çocuklara, gençlere ve dahi yetişkinlere yönelik bilinçlendirme çalışmaları artık elzemdir. Bu kadar yoğun düzeyde yaşama sadece eğlence ve çikolata lezzetinden bakmak hamakat sınırlarını zorlamaktır.

Her şey ama her şey var İslami kesimin elinde. İktidar bizde, güç bizde, imkânlar bizde… Engel olan yok, daha doğrusu olabilecek yok…

Ama gelin görün ki manzara ortada: Allah ile alay eden, dini değerlere dil uzatan bir klip 80 milyonun üzerinde bir izlenme oranına sahip!

Ortaöğretim okullarının koridorları dahi çocukların dilinden şirk kokan bu şarkının sözleri ile çınlıyor. En azından Milli Eğitim Bakanlığı Okul yönetimlerine yönelik bir bildiri tarzında uyarı yapabilir.

Bu kadar toplumun ve gençlerin gerçeklerine uzak iktidar yöneticileri millet ve ümmet üzerinde muktedir olabilir mi?

Tabii ki bu densizliği yapan kişi pir-ü pak, sütten çıkmış ak kaşık değil.Yediği halt, ettiği laf hoş görülecek bir şey değil. Ama onlara bu cesareti veren de yine biziz.

Biz onları dinlemesek, izlemesek, hoş görmesek, gerekli tepkimizi verebilsek ne böyle bir klip çekmeye yeltenirler ne de böyle bir had bilmezlik yapabilirler.

Başımızı ellerimizin arasına alıp kara kara düşünmenin vakti geldi de geçiyor bile…

yazının kaynağı