Yeni dünya düzeninde askeri terminoloji insansız hava ve kara araçlarına, süpersonik füzelere, özel kuvvetlere, özel askeri şirketlere ve operasyonel istihbarat savaşlarına evrilmiş durumda. Bu evrim geleceğin kabusu olacak gibi gözüküyor. Çünkü artık siviller için güvenli bir alan bulunmuyor. Size bununla ilgili iki örneği anlatmak isterim.

Birincisi, İran’ın nükleer programını geriletmek için yapılan akıllı virüs saldırısı. İran nükleer programının en önemli halkası kendi yakıtını üretme isteğiydi. ABD ve İsrail bu yakıt programı nedeniyle İran’ın nükleer silahta kullanılabilecek zenginleştirilmiş uranyum üreteceğini düşünüyorlardı. Bu nedenle İsrail hava saldırısı ile santrifüj tesislerini vurmak istiyor ve ABD’den bu konuda destek talep ediyordu. ABD bu projeye karşı çıkınca İsrail gizli servisi MOSSAD bu sefer dönemin ABD Başkanı Bush’un önüne başka bir proje ile çıktı. Bir dizi suikast girişimi ve nükleer tesislere siber bir saldırı düzenlemek. Bu proje destek görünce işin içine NSA girerek özel bir operasyon planladı.

Bu planlamanın bütün detayları “Zero Days” adlı belgesel bir filmde anlatılıyor. Zamanınız varsa bakarsınız. Kısaca nasıl bir siber saldırı yapıldığını belirtelim.

Bu güne kadar hazırlanmış en tehlikeli zararlı yazılım denebilecek bir programdan bahsediyoruz. Programın özelliği, kullanılan yabancı menşeli cihazların barkodlarına göre hazırlanmış olmaları. Yani adrese teslim bir virüs programı. Zamanı geldiğinde program geri saymaya başlıyor ve ondan sonra cihazlar artık kullanıcının kontrolünden çıkıyor. Yani nükleer bir tesiste sistemi kapatma şansınız olmuyor. Ondan sonra doğacak felaketi siz düşünün. Çernobil benzeri bir patlama ile karşı karşıya kalabiliyorsunuz.

Belarus 2007’de uğradığı siber saldırı sonucunda bankacılık ve finans sistemini uzun süre kullanamadı. Hayat nerede ise durma noktasına geldi.

Bugün ABD seçim sonuçlarının Rus istihbaratı tarafından manipüle edildiği söyleniyor. Ukrayna hergün siber saldırı altında olduğunu ifade ediyor. Ve buna benzer binlerce saldırı her gün yaşanıyor. Eğer siber saldırı bir istihbarat örgütü tarafından destekleniyor ise çözümü de bir o kadar zor oluyor. İran’a yapılan siber saldırının karmaşıklığı uzmanlar tarafından “kıyamet günü” olarak tarif ediliyor.

Artık istihbarat örgütleri, soğuk savaş döneminde olduğu gibi, savaşın tam göbeğinde yer alıyor. Hatta askeri birimler operasyonlarını istihbarat örgütleri üzerinden icra etmeye başlıyorlar. NSA bütün istihbarat birimlerinin isteklerini karşılamakta artık zorlandığını ifade etmeye başlamış durumda. Elektronik istihbarat artık çağın en temiz saldırı ve istihbarat edinme yöntemi haline geldi. Gelecekte de bu önem katlanarak devam edecek gibi gözüküyor.

Türkiye aslında bu saldırılar ile günlük olarak uğraşıyor ve istihbarat örgütleri tarafından organize edilmediği için halka hissettirmeden sorunları çözebiliyor.

Türk toplumu gelecek savaşları tartışırken çoğunlukla “dost düşman tanıma” sistemi üzerinden konuya giriş yapar. İlk sorulan soru da F-16 savaş uçaklarımız ABD uçaklarına ateş edebilir mi oluyor.

Sorun oraları aşalı nerdeyse onlarca yıl oldu. Sorun artık sivil olarak normal hayatımızı yaşayabilir miyiz olmalı.

Milli yazılımlara sahip olmayan ülkeler bir kriz anında bırakın uçaktan bir füze atmayı taş devrini yaşayacaklardır.

Bu nedenle Türkiye Havelsan gibi şirketlere milli yazılım konusunda destek vermeli ve yabancı ülkelerden yazılım kabul etmemelidir.

İstihbarat önem kazandıkça istihbarat örgütleri de saldırılan ilk yer oluyor. Çoğunlukla da sistem kurmaya çalışan kişiler hedefe konuyor.

Artık savaşlar eskinin tabiri ile kılcal damarlar yerine 0 ve 1 rakamları üzerinden icra ediliyor.

Karar
4 Ocak 2018