Haberi gazeteden okuyoruz: “Mardin’in Nusaybin ilçesi Fırat Mahallesi’nde hendekleri kapatmaya ve barikatları kaldırmaya çalışan polis ekiplerine PKK’lı teröristler tarafından otomatik silahlarla ateş açıldı. İlk ateşte biri ağır 2 polis memuru yaralandı. Nusaybin Devlet Hastanesi’ne kaldırılan polis memurlarından Özel Harekât Şube Müdürlüğü’nde görevli Mesut Demirkan (38), yapılan müdahaleye rağmen şehit oldu.

Şehidin eşi Zehra Demirkan (38), kızları Zeynep (12), Rabia (8) ve oğlu Kaan’ın (3) Ankara’da oturdukları belirtildi. 16 yıllık polis olan Şehit Mesut Demirkan’ın Ankara’da görevliyken, 17 gün önce geçici görevle Nusaybin’e gittiği bildirildi...”

Bu polis memurlarının öykülerini şehit olduklarında arkalarından ağlayan çocuklarının feryatlarından biliyoruz:

- Babam bizi okutabilmek için kendini feda etti...

Bu polisler Güneydoğu’ya adam öldürmek için gitmiyorlar. O cehennem noktasına çocuklarını okutabilmek için mecbur olduklarından yollanıyorlar. Ve kalleş bir kurşun her şeyi bitiriyor. Bu kalleşliğin adı HDP’lilerin ağzında “halk savaşı”dır... Kaza kurşunuyla bir sivil ölse katil devlet diye ortalığı ayağa kaldıranlar teröristlerin şehit ettiği güvenlik görevlilerini ve onların çocuklarını ise can saymıyor, savaşta zafer kazanmış gibi seviniyorlar. Sonra da insanım diye ortalıkta dolaşıyorlar...

Milliyet
10 Aralık 2015