Kronik bir hastalık…

İlmi siyasette “Latif Abi Sendromu” diye bilinir. Şöyle ki;

Egon tavan yapmıştır. Kifayetsizsindir bilmezsin. Beklentilerin karşılanmayınca da küsersin. Doymazsın, nefsaniyet yaparsın. Hep daha fazlasını istersin.

Maçan yemediği için, önce “Hocalık yapacam, tavuk besleyecem, ‘torun sevecem, ‘gibi sebepler uydurup siyaseti bıraktığını ilan edersin. Sonra kurabiliyorsan parti kurarsın. Kurdun, olmadı kapatırsın. O da olmadı karşı cepheye geçip (sözde) dava arkadaşlarına bol bol söversin. ‘Düşmanımın düşmanı dostumdur’ deyip her düşmana kucak açabilir vaziyette beklersin!..

Hepsinin yaşadığı budur.

Hepsinin derdi de aynıdır. En önemlisi de, küresel güçler Türkiye’yi tehdit edip Erdoğan’a; “çekil” derken, onlar da kendilerini o makamlara getiren Erdoğan’a, “çekil bir kenara” dediler. Kerametleri kendinden menkul sanan kifayetsiz muhterisler!..

Ve Davutoğlu parti kurmuş. İsmi; Gelecek Partisi’ymiş…

“Üst akıl” ‘Abdullah Gül’müş. (“Alt akıl” da Babacan olsa gerek!..)

Gelecek Partisi’ne geçmişi de bir hatırlatalım o zaman.

Ne diyordu Davutoğlu?

“Nefsimi ayaklar altına alırım, bir faninin terk etmeyeceği düşünülen her makamı elimin tersiyle iterim ama asla bu kutlu hareketteki hiçbir dava arkadaşımın kalbini kırmam”

Veda ederken de şöyle demişti;

“Evvel refik, bade’l tarik…” (Önce yol arkadaşı, sonra yol…”)

Gördük faniyi de, nefsini de… Evvel ‘Refik’ini satmış , sonra ‘Tarik’ini şaşırmışsın!..

Peki toplumda hiçbir karşılıkları olmadığını, biliyorlar mı?.. CHP, HDP, İP müttefik olmuşlar, bir araya gelmişler. Peki bu GP, yeni bir ideoloji mi sunacak?..

Elbette biliyorlar ki tek yol cepheyi seçmek…

Akşener göz kırptı bile. “Sizden 20 milletvekili isterse, verir misiniz?” diye sordular Akşener’e.

O da; “Kılıçdaroğlu’ndan nasıl gidip istediysem benden de Sayın Babacan veya Davutoğlu böyle bir talepte bulunduğu zaman elbette evet derim.” dedi…

Trend bu hoca. Kiralık vekil bulacaksın. Başka şansın yok.

Hemen istikşafi görüşmelere başla!..