Cumartesi akşamı...
Kapanmasına az kala markete giriyorum.
Bir iki şey alıp çıkacağım, içerisi de nerdeyse boş...
Sonra içeri yedi sekiz adam giriyor; halleri telaşlı, gözleri tedirgin, birbirleriyle laflıyorlar...
Birisi atmaca tavırlarla raflara bakıp "kaldırmışlar mı lan" diyor, diğerleri biraz da utangaç biçimde sessiz kalıyor.
Aralarından geçip kasaya yöneliyorum.
"Hesabı kapatıyorum" diyor kasiyer, sonra durup gözlerini kısarak soruyor: "Sen yağ almıyor musun abi?" O zaman uyanıyorum...
"Bu kadar fena mı durum?" diyorum.
"Yağmaladılar bir nevi" diyor. "Ayçiçek yağı yetmedi, yağ diye buldularsa aldılar. Sen bugün yağ almayan dört beş kişiden birisin."

***
Çok karışık iş...
Global tedarik sorunu; stokçuluk, stok yok söylentisi çıkartıp fiyat arttırma, spekülasyonlar ve gerçeklerin iç içe geçmesi, vb.
Olayın karışık tarafıyla ilgili bakanlar, kurumlar uğraşsın.
Biz biraz da bu manzaraların aynasında dönüp kendimize bakalım...
Ailelerinden gelen telefonla birden kahveden kalkıp markete Ayçiçek yağı "avlama"ya gelen adamlar mesela...
Biz miyiz bu?
Basına yansıyan görüntüleri biliyorsunuz...
Beş kiloluk tenekeyle kasaya koşturup zafer gülüşü patlatan genç kadın mesela...
Biz miyiz?
Beğendik mi kendimizi?
Ortada bir tuhaflık var ve bu tuhaflık derhal hayatımızdan çekip gitmeli.
Yoksa gelecek zor günler daha zorlaşacak.

***