Bir tiyatrocu Arnavutluk’ta çekilmiş bir deprem görüntüsünü paylaşıyor. Enkaz altında kalmış bir kadın ve başında çaresizce bekleyen bir köpek.

Üzerine de “2020 Elazığ” diye yazıyor hayâsızca.

Gazeteci kılıklı karanlık tip, sırf Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan’ın gelişine denk gelsin diye enkaz altındaki kadının AFAD tarafından bir saat bekletildiğini yazıyor utanmazca.

Reklam yüzü, depremin büyüklüğünün 6,8’den 6,5’a revize edildi yalanını söylüyor bölge halkı vergiden muaf olmasın diye. Zehrini kusuyor ama yalanı ortaya çıkınca özür bile dilemiyor. Kötülük habis bir ur gibi beyninde.

Muhalif partinin Genel Başkan Yardımcısı Şanlıurfa’da tadilattaki bir hastanenin fotoğrafını "Hastaneler bile yıkıldı” diye paylaşabiliyor.

Elazığ’da sabahtan akşama kadar Ekrem İmamoğlu’nun yanından ayrılmayan biri, öncesinden kameraların karşısına geçip sanki depremden zarar görmüş bir vatandaşmış gibi “Ekmek yok, çadır yok vb.” muhabbeti yapıyor.

Diğeri oradaki Meral Akşener’in yanına gidip “Bizim mahalleye yardım gelmedi” diyor kameraların orada olduğunun farkında. Sonra Meral Akşener’in kulağına eğilip “Ben sizin elemanınızım” diye fısıldıyor.

“Sanatçı, sinemacı, ekonomist” geçinenler deprem vergilerini soruyor.

 

AL SANA DEPREM VERGİLERİ

 

Şimdiye kadar elde edilen 65 milyar liralık deprem vergisi geliriyle neler yapıldığı tek tek sıralandı...

Yalnızca TOKİ’nin 80 bini aşkın (80.321) konut yaptığı anlatıldı.

Gölcük-Düzce’de 42 bin 587

Van-Erciş’te 17 bin 222

Bingöl’de 2857

Kütahya-Simav’da 1000

Afyon Dinar’da 784 konut.

Konut dışında yol, su-elektrik-gaz şebekesi, okul, cami, sosyal donatı alanı, arıtma tesisi, karakol, hasarlı yapılar için konut yardımı, depremde evi hasar görenler için kira yardımı, faizsiz uzun vadeli ev kredileri ve diğer tüm ayni yardımlarla birlikte harcanan para 110 milyar lirayı geçti.

 

GÖLCÜK DEPREMİNİ VE O ÇARESİZ, ZAVALLI DEVLETİ HATIRLA

 

17 Ağustos 1999 gecesi, Gölcük...

Ortalık ana baba günü. Taş taş üstünde kalmamış âdeta. O kadar şiddetli. Hayatını kaybeden on binlerce insandan söz ediliyor.

Tam bir buçuk gün sonra Başbakan Bülent Ecevit’in ünlü konuşması:

“Türkiye’nin bazı bölgelerinde çok ağır bir depremin yer aldığı anlaşılıyor. Birçok yerle telefon bağlantısı kolay kurulamadığı için, bazı yerlerle hiç kurulamadığı için henüz yeterince ayrıntılı bilgi alabilmiş değiliz. Depremin özellikle Kocaeli ve Sakarya’da yoğunlaştığı ve İstanbul’da etkili olduğu anlaşılıyor. Çalışmalar ortalık aydınlandıktan ve iletişim olanakları sağlandıktan sonra yoğunlaşmaya başladı. Haber aldıkça sizi bilgilendireceğiz...”

Yüz yıl değil, sadece 20 yıl önce bu.

Bir de şimdi geldiğimiz yere bakın.

 

ÜLKENİZLE VE DEVLETİNİZLE GURUR DUYUN

 

AFAD, UMKE, KIZILAY, hastaneler, polis ve jandarma teşkilatları, belediyeciler ve sivil toplum kuruluşları inanılmazı başarıyorlar ve depremde nasıl organizasyon yapılır, dünyaya ders veriyorlar.

Gece saat 22.00’den itibaren kurulan jeneratörler, tam donanımlı kıyafetler, cihazlar ve makinelerle çalışıyorlar.

Anında oraya giden İçişleri, Sağlık ve Şehircilik Bakanları…

İletişimde tek bir kesinti yok.

Televizyonlar anında, zaman geçirmeksizin canlı yayında.

Ve dün: Kimse aç ve açıkta değil. Herkese yatacak yer hazırlandı.

Enkaz altından sağ olarak 45 can kurtarıldı.

İçişleri Bakanı Süleyman Soylu açıklıyor, hasarlı, orta hasarlı ve az hasarlı evlerin sayılarını. Korkulduğu kadar yok ama yine de yüzlerce evden söz ediyoruz. Hasarlı olup da yıkılacak evler için 41 bin lira yardım yapılacağını açıklıyor. Bu arada kira yardımları ve destek paraları ayrı başlıklar.

Tekrar Gölcük depremi sonrasına dönelim.

O zaman bugünkü değeriyle toplanan 1 milyar liraya yakın yardım parasının 500 milyon lirasıyla memur maaşlarının ödendiği bizzat o dönemin yöneticileri tarafından açıklanıyor.

Kıyaslama yapmıyorum, kıyas kabul etmez.

Bence Türkiye ve devletiyle gurur duyun.

Çünkü hak ediyorlar.

yazının devamı