Boşverin İran’ı, Irak’ı ABD’yi, onların yapacakları bizim için sıkıntılı olabilir ama o işi yatıştırmak, engellemek bizim elimizde değil ama bizim için asıl tehlike kapımızın önünde ve onunla ilgili bir şeyler yapmak mümkün.
Okumuşsunuzdur dün.
17 yaşında bir delikanlı.
Evde abisi ile kavga ediyor.
Tartışma sırasında düşüp burnunu kırıyor.
Ailesi de delikanlıyı ambulansa koyup apar topar hastaneye getiriyor.
Hastanede ambulansın kapısı açılıp, çocuk dışarı çıkarıldığı anda bir “it” elinde bıçakla çocuğa saldırıyor ve 6 yerinden bıçaklayıp öldürüyor.
Çünkü ambulanstan çıkarılan çocuğu başkası zannetmiş.
Kardeş kavgası, hastane önünde bir serserinin bıçak darbeleri ile ölümle sonuçlanıyor.
Buraya kadarı zaten bir facia.
Ama sonrası da var.
Ölen delikanlının annesi hastanenin acil girişinde görevli olan polisleri suçluyor.
Diyor ki, “Müdahale etmediler. Olay yerinden kaçtılar”.
Acılı anne elbette biraz abartılı suçlamalarda bulunabilir ama bana sorarsanız büyük oranda da haklıdır.
Haklıdır, çünkü burada daha önce de yazdım, polisimiz ne yazık ki, bu gibi durumlarda nasıl müdahale edeceğini bilmiyor.
Silahını çekip adamı vursa yasa karşısında suçlu mu olacak, suçsuz mu olacak bilmiyor, yasaya güvenmiyor.
Silahsız müdahale etse eli bıçaklı adama nasıl müdahale edeceği konusunda doğru düzgün bir eğitimi yok, muhtemelen kendisi bıçaklanacak.
Bilmiyor ne yapacağını.
Çünkü öğretilmemiş.
Ne silahlı adama karşı ne bıçaklı adama karşı ne de elinde hiçbir şey olmayan ite kopuğa karşı ne yapacağı konusunda bir fikri yok.
Tecrübeli bir polisse eğer sokaktan öğrendiği ile bir müdahale edebiliyor belki ama genelde onlar bile bu konularda yetersiz.
Polisin o anki düşüncesi şu: “Vursam başım belaya girer, silahsız müdahale etsem ben kurban gidebilirim. Hiçbir şey yapmazsam en fazla bir soruşturma geçirir, mesleğe devam ederim.”
Yalvarıyorum, ne olur şu polislerimizi düzgün bir eğitimden geçirin.
Nasıl müdahale edilir öğretin.
Yakın dövüş tekniklerini öğretin.

yazının devamı