Cumhuriyet tarihinin en büyük ayıplarından biri muhtemelen 1942 yılında çıkarılan Varlık Vergisi’dir. 
Avrupa’da güç kazanan faşist rejimlerden de esinlenerek çıkarılan bu yasa “çok halkçı” olarak lanse edilmişti o günlerde.
1942 yılı ortalarında kurulan Şükrü Saraçoğlu hükümeti bir taraftan harp yıllarında dengesi adamakıllı bozulan devlet gelirlerine ek kaynak sağlamak, diğer taraftan yıkıcı bir yoksulluğun içindeki halkın gözünde koşulları fırsata çevirmiş bulunan vurgunculara haddini bildirmek için çalışmaya koyulmuştu.
Hükümet Varlık Vergisi’nin hazırlıklarını yaparken, verginin görünürdeki gerekçesi olarak; “piyasadaki para arzını azaltmak, Türk parasını kıymetlendirmek, fiyat artışlarını önlemek, aşırı kazancı vergilendirerek sosyal adaleti sağlamak” vb. gibi ekonomik hedefler ileri sürmüştü.
Ancak Başbakan Saraçoğlu bazen gizli, bazen açık biçimde asıl amacın “servet transferi” olduğunu söylüyor, hedefin azınlıkların mallarını ele geçirmek olduğunu pek gizlemiyordu.
Ağır vergileri ödeyemeyenler Aşkale’ye “çalışma kamplarına” gönderiliyordu.
Cumhuriyet tarihinin ve o günün tek partisi CHP’nin acı ve hazin bir dönemi, büyük bir utancıydı Varlık Vergisi.
Kim derdi ki, aradan 77 yıl geçecek ve Varlık Vergisi hortlayacak.
Kısa bir süre önce yasalaşan ve yasalaşması öncesi benden başka hiç kimsenin dikkat çekmediği yeni vergi yasası, çok açık biçimde post modern bir “Varlık Vergisi”dir.
Oturduğunuz konuta devlet kafasına göre bir değer belirleyecek.
Sonra da bu değer üzerinden sizden 100’de 1’e varan oranda vergi alacak.
Yani bir anlamda kendi evinizde devletin kiracısı olacaksınız.
Diyelim ki, Boğaz’da bir eviniz var.
Vakti zamanında almışsınız.
Devlet diyecek ki, “Bu ev 10 milyon TL eder” ve sizden yılda 100 bin TL vergi isteyecek. Bir kere değil. Her yıl. Devletin belirlediği değer üzerinden.
Evin değeri düşmüş, artmış devletin umurunda bile olmayacak.
Her yıl yeniden değerleme oranında artacak bir de verginiz.
Sizin böyle bir geliriniz var mı, böyle bir para kazanıyor musunuz sormayacak bile!
Deyin ki, ananızdan, babanızdan kalan böyle bir eviniz var.
Aylık geliriniz de 7 bin TL.
Bütün gelirinizi verseniz vergiyi ödeyemeyeceksiniz.
Mecburen o evi satacaksınız.
Kiraya verseniz, muhtemelen kira geliri bile o vergiyi karşılayamayacak.
Bazıları diyecek ki, “Zenginden vergi alınması seni niye rahatsız etti”.
Gelirden vergi alınması beni hiç ama hiç rahatsız etmez.
Ama bu gelirden değil, varlıktan vergidir.
Yani Varlık Vergisi’dir.
Bu yolla toplanacak vergiler Ali Ağaoğlu gibi, Simit Sarayı gibi, daha pek çokları gibi zenginleri kurtarmak için kullanılacaktır.
Ve bildiğim bir şey var ise bu tip vergileri getiren iktidarlar, gerisini de getirirler.
Ancak bu postmodern varlık vergisi ayıbının Anayasa Mahkemesi’nden dönmesi muhtemeldir.
Çünkü zaten Emlak Vergisi yoluyla vergilendirilen konutlardan ikinci kez vergi almaya kalkışmak zaten Anayasa’ya aykırı bir durumdur.