21 Nisan 2015

Seçim dönemi yaklaştığında, akıllar 1992 yılına gider. Bill Clinton'ın kampanya sorumlusu James Carville, kapalı bir toplantıda, propaganda elemanlarına üç temel noktayı asla unutmamalarını söyler: 1) Değişim. 2) Sağlık reformu.
İlk iki nokta çoktan akıllardan çıktı. Ancak üçüncü bir ilke var ki hâlâ dillerde: "Asıl mesele ekonomi, şapşal."
Bu sözün anlamı şuydu: Başkan Bush, Kuveyt'i işgal eden Saddam'a karşı 1991'de büyük bir operasyon başlattığında, ABD halkı onu destekliyordu. Ancak ekonomisinde sıkıntılar baş gösterince, Başkan Bush'a destek hızla düşmeye başladı. Halbuki askeri başarının üstünden henüz bir yıl bile geçmemişti.
Carville işte bunu vurguluyordu: Ekonomi bozuksa, askeri ve siyasi zaferler çabuk unutulur. Çünkü halk önce cebine girene bakar.
Gelelim bize... AK Parti karşısında üç genel seçim kaybeden CHP, nihayet ekonominin önemine uyandı. İşçileri, emeklileri, yoksulları, çiftçileri vaat yağmuruna tutmaya başladı.
Maliye Bakanı Mehmet Şimşek itiraz etti: "Hani bunun kaynağı? Açıklasınlar, oyumu CHP'ye vereyim." Kılıçdaroğlu da bu meydan okumaya, "Ben vergi toplamasını bilirim" diye cevap verdi.
Bu tartışma ne anlama geliyor?
Şimşek'in sorusunu şöyle açabiliriz: "Eğer para basmayacak, dış borç almayacaksanız... Bu yardımlar için hangi yeni kaynaklardan yararlanacaksınız?"
Kılıçdaroğlu ise bu soruya cevap vermiyor, başka şeyler söylüyor. Niye? Çünkü CHP vaatlerinde değinilmeyen bir alan var.
O da şu: Mehmet Şimşek itiraz ederken mevcut yardım ve desteklerin aynı kalacağını varsayıyor.
Halbuki CHP, diyelim ki öğrencilere bedava kitap dağıtmaz... Duble yol yatırımlarını keser... Sanayiye, KOBİ'lere ve esnafa verilen birçok destek kaldırılır... Buyurun size "kaynak"!
İktidar demek kaynakları yeniden dağıtmak demek: Vatandaştan vergiyi toplarsın, sonra da Ahmetlere değil Mehmetlere doğru akıtırsın.
Tabii böyle yapacağını seçim öncesinde asla söylemezsin. Sanki Ahmetlerin aldığı aynen devam ederken, aynısı Mehmetlere de verilecekmiş izlenimi yaratırsın.
Özetle: Politikacılara, sadece ne yapacaklarını değil, ne yapmayacaklarını da sormak gerek.

Sabah