Doksanlı yıllar, Z kuşağına masal gibi geliyor.
Umurlarında da değil o zamanlar neler olup bitmiş...
Biz unutmadık.
1991-2002 arası bir fetret devridir.
Hiç olmaması gereken bir koalisyon yapılmış, Demirel ile İnönü (oğlu) birleşmişlerdi.
"Yanlıştır" diye çok yazdık, dinletemedik tabii.
Solcu geçinen çakallar, iktidardan pay istiyorlardı...
Özellikle İstanbul'da arsa kapma, gecekondu dikme ve ilk fırsatta onu apartmana dönüştürme hırsı almış yürümüştü.
Ahmak aydınlar bunu solculuk sanıyorlardı.
Erdal İnönü, Süleyman Demirel'i hayran hayran seyretti.
Özal'ın ölümü üzerine Demirel, Çankaya'ya kaçtı ve bürokrasiye teslim oldu.
Türkiye onun yönetebileceği düzeyde değildi artık.
Başbakan olduğu sürece tebrik ziyaretlerini kabulle ve el öptürmekle yetindi.
Solcu geçinen SHP eridi gitti ve CHP içinde kayboldu.
Daha sonra da çeşitli koalisyonlar gördük.
Hepsi bir öncekinden daha ağır krizlere yol açtı.
ANAP ve DYP de erime sürecine girdiler.

***